Eigenwijze monnik in antikraakpand

“Ik zou me een imposter voelen in een pij.” Onder het motto Going monk gaat Maarten Hunink (30) een jaar lang als monnik leven, midden in de stadse drukte van Rotterdam. Tijdens dit jaar houdt hij een videodagboek bij en verwelkomt hij iedereen die mee wil doen. Oh ja, en hij mediteert natuurlijk. Over idealisme, praktische zaken en de man achter de monnik.

In een koffietentje achter Rotterdam Centraal (“Je kunt me herkennen aan mijn rode baard”) spreek ik Maarten over zijn naderende monnikschap. Drijfveer? Zijn ontembare idealisme! “Toen ik 12 was ging ik dansen, omdat ik alles deed wat m’n zus deed. Ik heb de Dansacademie gedaan en vijf jaar gewerkt als moderne danser. Dat was leuk voor een tijdje. Maar ik had vaak ideeën voor projecten om de wereld positief te veranderen, en ik dacht na over hoe je mensen kunt bereiken met behulp van het internet. Toen heb ik websites leren bouwen, kreeg ik een baan als webdesigner bij een ontwerpbureau en ben ik langzaamaan gestopt met dansen.”

En toen?
Na twee jaar wilde ik weer wat anders. Mijn idealisme was nog sterk maar ik wist niet goed hoe en wat. Waar moet je beginnen, welke vorm moet het krijgen, en durf ik het wel? Toen begon ik als project de website iwanttomaketheworldabetterplace.com: mensen stuurden ideeën in en ik voerde elke maand het populairste idee uit. Dat was wel handig want ik heb moeite met keuzes maken, nu legde ik de keuze bij anderen neer. Dat was een heel interessant jaar: ik ging de herkomst van mijn kleding onderzoeken, zonder elektriciteit leven, veganistisch eten…

En waarom dit nieuwe project: een jaar als monnik leven?
Toen ik als webdesigner werkte had ik veel stress, ik wou er even uit. Ik was al geïnteresseerd in meditatie en een vriend raadde me Plum Village aan. Ik kende het niet en was een beetje zenuwachtig maar het voelde meteen goed, ik voelde me er thuis. Ik ben er een week geweest en heb veel geleerd over hoe ik functioneer.

Ik ben nog drie keer teruggegaan en de laatste keer dacht ik: dit doet me goed, ik zou dit langer willen doen. In Plum Village leer je je patronen herkennen en er niet in mee te gaan. Hier in Nederland komen oude patronen altijd snel terug. Ik wilde er dus graag een jaar ofzo induiken, niet om een echte monnik te worden, maar gewoon omdat het gezond voor me kan zijn.

Ik wil een jaar lang mediteren, meer dan dat is het ook niet!

Waarom bleef je niet in Plum Village?
Dat vond ik lastig. Mijn ouders wonen hier en met mijn vader ging het toen niet zo goed. Ik wil gewoon eens in de twee weken bij mijn ouders langs, ik kan dat niet loslaten en dat hoeft ook niet. Dus waarom niet hier, dat kan toch ook?

En wat ga je nou eigenlijk een jaar lang doen?
De traditie van Plum Village is de basis voor het jaar, ik wil de Tien Voorschriften volgen. Ik ga ook nog een weekrooster maken met daarin verschillende soorten meditatie. En ik wil dingen leren, lezingen bekijken op internet of mensen uitnodigen om iets te komen vertellen.

Meditatie is voor mij een manier om jezelf te ontwikkelen, om met jezelf om te leren gaan. Dat kan ook in je dagelijkse bezigheden: als je praat, thee drinkt, eet… Ik wil het op elk moment proberen te doen.

En ik blijf een idealist, daarom wil ik erover communiceren. De basiswaarden van het boeddhisme zijn gezond voor mij, dus misschien ook voor anderen of de rest van de wereld. Daarom doe ik het in de vorm van een project, ik wil het delen, erover schrijven, zodat het nut heeft voor andere mensen. Ondanks dat het heel erg van mezelf is, wil ik het ook openstellen. Daar zit wel een spanningsveld. Soms is het ook wel makkelijk om niks te hoeven schrijven, en niet bang te zijn over wat mensen ervan zullen denken… Dat is best lastig.

En verder… ik denk dat ik het pas weet als ik begonnen ben. Ik zou tijdens sommige maanden een bepaalde focus willen kiezen, bijvoorbeeld stilte: een maand lang niet praten. Ik wil dingen uitproberen, experimenteren. Hoe kun je leven als monnik in de stad? Dat hoeft geen contrast te zijn, ik hoop die ogenschijnlijke tegenpolen samen te kunnen brengen.

Je was op zoek naar een pand, heb je inmiddels wat gevonden?
Ja, een megagroot antikraakpand in hartje Rotterdam. Een herenhuis aan het water, met een tuin en een balkon… De basis is er!

Het is wel tijdelijk maar het staat al vier jaar leeg, dat geeft wel een indicatie dat we langer kunnen blijven. Het pand staat ook hartstikke scheef, als je van de ene naar de andere kant loopt moet je een heuvel op! De toekomstige huurder moet er veel aan doen, wij moeten het ook een beetje opknappen.

We hebben veel mogelijkheden om daar dingen te organiseren en mensen kunnen blijven slapen, een weekje meeleven als monnik bijvoorbeeld. Dat lijkt me heel erg tof, dat kan mij ook helpen, dan kunnen we van elkaar leren.

Je gaat het dus niet alleen doen?
Jente, een vriendin van mij, wil meehelpen en komt ook in het pand wonen. Ze wil meedoen met mediteren maar ook blijven werken, ze gaat het op haar eigen manier doen.

En hoe ga je geld verdienen?
Ik ga grotendeels van mijn spaargeld leven. Maar een monnik heeft ook niet veel nodig. Daarom ga ik antikraak wonen, en ik kan elke week eten ophalen bij een supermarkt dat ze anders zouden weggooien. En als mensen blijven slapen of als we iets organiseren, kunnen mensen geld of eten doneren. Maar in principe zou het ook zonder kunnen, alleen ben ik dan wel helemaal blut na dit jaar!

Ik zag op je blog dat je je hoofd ook wilt kaalscheren?
Ik weet het nog niet zeker! Het project is een zoektocht. Hoe moet ik de gebruiken van een monnik aanpassen aan de stad? Hoe kan ik dat mixen, combineren? Ik was nooit zo met mijn uiterlijk bezig maar nu juist wel, meer dan ik zou willen.

Ik ben geen monnik, ik zou me een imposter voelen in een pij. Dus ik ga gewoon simpele kleding dragen, in één kleur, en verder is het open. Maar als ik dat nu vast beslis, hoef ik me de rest van het jaar niet met mijn uiterlijk bezig te houden.

Ik hoef niet voluit monnik te gaan, dus ik kan ook de helft van mijn haar eraf halen… Maar alles eraf is ook wel makkelijk… Zo blijf ik maar twijfelen. Ik weet het waarschijnlijk pas volgende week. Uiteindelijk maakt het niet zoveel uit, maar beslissen = rust. En dat is ook eng: je moet ‘de juiste beslissing’ maken want het is voor een heel jaar.

Waar denk je dat je staat als het jaar om is?
Géén idee! Het klopt toch niet met wat ik nu bedenk. Het is ook niet zo belangrijk om daarmee bezig te zijn. Ik hoop vooral mezelf beter te leren kennen, hoe mijn brein en mijn lichaam werken, dat zou ik fijn vinden.

Dit jaar wil ik in ieder geval dat de deur openstaat, zodat je kunt meedoen met wat ik doe. Voor nu wil ik rustig starten, om van daaruit meer actie te kunnen ondernemen. Ik leef altijd dag voor dag, ik ben nooit goed geweest in lange termijnplanningen, en dat hoeft ook niet!

Maarten is zijn project begonnen op 28 juni. Zijn videodagboeken verschijnen ook op Bodhitv. Hou hem ook in de gaten via zijn Facebook-pagina.