Holy Snoopy

Mensen die fan van iets of iemand zijn, heb ik altijd fascinerend gevonden. Vooral de verzamelaars met zolders vol posters van hun idool, pony of Ferrari. Is het een soort uit de hand gelopen hobby of zoeken mensen onbewust naar iets anders als ze hun ingelijste idool verliefd aanstaren?
Door: Michelle de Wit

Ik moest er aan denken toen ik deze kerstvakantie een intensieve yoga cursus volgde. In een voormalig kuurhotel in midden-Duitsland bestaat er een waar yoga-mekka met de naam Yoga Vidya, waar je 365 dagen per jaar aan yoga kan doen. Wil je er liever meteen blijven dan kan je ook onderdeel worden van hun leefgemeenschap (ashram) of er een tijd in retraite gaan om fulltime aan je spirituele ontwikkeling te werken.

Je hoeft nog net geen Club Med bandje om, maar je kan wel kiezen uit verschillende cursussen en opleidingen en een dagelijks aanbod van yoga, meditatie, pranayama, rituelen, lezingen en mantra zingen. Je kan er ayurvedisch behandeld worden, naar het kuurbad met sauna om de hoek gaan en twee keer per dag je bord volscheppen met heerlijk vegetarisch eten. Dit jaar was ik er voor de tweede keer en het is zo’n plek waarvan je na één verblijf denkt: waarom wonen en leven we in godsnaam niet allemaal zo?

Beelden
Wie er voor het eerst rondloopt zal zich er over verbazen: het overschot aan afbeeldingen van heiligen aan de muur. Overal kom je ze tegen. In de eetzaal word je omringd door Krishna’s, in de trappenhuizen kun je Jezus, Ghandi en Moeder Theresa begroeten en in alle yogazalen is Shiva het stralende middelpunt. “Mijn God, nog één bezoekje meer en ik ga ze straks nog mooi vinden ook”, zegt mijn vriendinnetje Kitty tijdens het eten, die voor de derde keer hier naartoe is gekomen.

En op dat moment moest ik dus aan die afbeeldingen van popsterren denken. Want hoe zat dat nou eigenlijk bij mij? Zelf heb ik die fixatie op popidolen nooit gekend. Terwijl mijn klasgenoten troetelbeertjes en snorkels langzaam inruilde voor Michael en Madonna, bleef ik gefixeerd op het lieve hondje Snoopy. Ik spaarde voor een grote Snoopy pop met kleertjes, had een lievelingstrui en posters. En kon ik die niet kopen, dan maakte ik zelf wel honderden tekeningen, in een tijd lang voordat Google bestond. Waar mijn leeftijdgenoten zich dus vereenzelvigden met de looks en roem van hun popidolen, voelde ik me helemaal één met het lievige karakter van een getekend wit en onschuldig hondje.

Snoopy daargelaten, heb ik verder nooit veel gehad met het vereren van een beeltenis. Ik kom uit het katholieke zuiden en ben groot gebracht met beelden van heiligen. Ik snapte alleen nooit zo goed wat ik met dat soort afbeeldingen moest, behalve het ridiculiseren ervan. Ook in Duitsland waren de beeltenissen om me heen aanvankelijk gewoon afbeeldingen. Ze voelden ook een beetje sektarisch aan, omdat het verafgoden van iets of iemand eng is. Dat associeer ik dan al snel met foute leiders of malafide goeroes.

Nerd
Maar wat wil nou het geval? Als je een paar dagen in een bijzondere spirituele energie verblijft, zoals het geval is daar in Duitsland, dan verandert er iets. Ik heb het over de energie van vriendelijke en liefdevolle gezichten om je heen. Een energie van harmonie, waarin de mensen om je heen bewegen. En een opvallende afwezigheid van irritatie of confrontatie. Zoals perfect samenwerkende mieren, die intuïtief en harmonieus kunnen bewegen zonder te botsen. Een energie waarvan je denkt: ”oh mijn god ben ik nou ook zo’n ‘geitenwollensokken-mens’ geworden?”

Op hetzelfde moment besef je, terwijl je met 300 andere mensen zit te zingen, dat je nog nooit zo bij jezelf bent thuisgekomen. En dan kijk je ondertussen je vriendin nog eens aan. Die je al kent van toen je nog rimpelloos was en van de verwoede pogingen om in alcohol gedrenkte nachten het geluk op een dansvloer te vinden. En dat die dan lachend fluistert: “nerd!” En dat je dan instemmend en gelukzalig knikt.  

Goddelijke natuur
Op dat moment kijk je dus weer naar die beelden op de muur en wordt het opeens helder. Hoe dichter je bij je eigen natuur komt, hoe meer je voelt wat je ziel echt verlangt. Hoe meer je alle slechte eigenschappen zoals jaloezie, haat en hebzucht wilt vervangen door liefde, overgave en geweldloosheid. Als je dan nog eens kijkt naar die Boeddha aan de muur, naar Jezus of een oude yoga goeroe, dan realiseer je je dat zij al die eigenschappen in zich hebben en begin je ze ineens wel tof te vinden. Opeens, zomaar. Zoals dat gaat als je een mooi liedje op de radio hoort dat je raakt. Wellicht sta je dan, net als mij, opeens in zo’n yogawinkel om afbeeldingen van Boeddha of Krishna te zoeken. En ruil je die schattige Snoopy van vroeger in, voor die lieve Ganesha.

Spiegelbeelden
Uiteindelijk verlaat ik toch dat heerlijke vredige nest voor de ‘echte’ wereld, waarin mijn glimlach niet automatisch beantwoord wordt door mijn medemens. Ik laat de innerlijke strijd voor wat het is, want waar kun je je spirituele lessen nou beter leren dan in de confrontatie met andersdenkenden? En dus ga ik weer een stukje bewuster verder met mijn leven. Daar vallen opnieuw de beelden op maar nu dan de reclameposters, de advertenties en foto’s in bladen. De markt heeft onze goden ingepikt en nog steeds roepen die beelden verlangens en emoties op. Alleen zijn het nu precies de tegenovergestelde, zoals hebzucht, afgunst en geweld.  Opeens begrijp ik de beelden uit mijn Roomse verleden en realiseer ik me dat de mens zich spiegelt aan de beelden om zich heen. De vraag is welk (voor)beeld wil je volgen? Uiteindelijk groeit toch hetgeen wat je aandacht geeft.

Als je naar een foto van een onbekende kijkt, dan is het alleen een afbeelding. Er zit geen verhaal of gevoel achter. Pas als je de persoon leert kennen en meer van hem weet, komt zijn verbeelding ook tot leven komt. Net als Snoopy, dat beeldje van Boeddha, of de afbeelding van mijn leraar boven mijn altaartje. Elke dag probeer je meer hun natuur, hun eigenschappen over te nemen, meer te worden zoals zij. Dat je dan opeens naar je altaartje kijkt en denkt: “holy snoopy, ik ben eigenlijk gewoon net als die fans. Dit is mijn zolder.”

Michelle de Wit is yogadocente en heeft haar eigen yogaschool Yoga Kula

Zelf plaatjes kijken? Kijk dit filmpje over Yoga Vidya: