Van emigratie tot meditatie

Het begon allemaal met: wááááh onze eerste dag in Antwerpen! Duizend dingen regelen! Maar… de kringloop was dicht. En de apotheek ook. En de supermarkt ook. Was het dus een feestdag, onze eerste dag: Allerheiligen. De volgende dag was het Allerzielen! Oei, wel een beetje frustrerend. Zo krijg je natuurlijk nooit iets gedaan.

Het grote regelen
Maar goed, na het eerste weekend van feestdagen konden we aan de slag. We gingen eerst gas en licht regelen, want op de trap lagen al twee brieven voor ons. Niks feestelijks of liefs, maar boze brieven met !!!HERINNERING!!! Dat ze ons aan het eind van de week zouden komen afsluiten als we niet snel een contract met een energieleverancier tekenden. Huu!

Onder lichte stress hebben we die shit snel uitgezocht en hop, geregeld. Nou ja, niet zo hop trouwens. Eerst weigerde de website dienst op de allerlaatste bevestigingspagina, en daarna was tijdens het dan-maar-telefoongesprek mijn beltegoed halverwege op. Wáááh.

Maar uiteindelijk dus toch alle hobbels overwonnen en vervolgens de inschrijving in de stad geregeld. Brand- en aansprakelijkheidsverzekering: geregeld. Internet: geregeld. Boodschappen, wasserette, apotheek, tramkaart kopen, naar de kringloop. Wat een drukte, en nóg hadden we niet voldoende meubels. Fase twee van het emigratieplan was dus natuurlijk: naar de Ikea!

Iedereen de bus uit
Naar Ikea bleek een ommelandse reis van jewelste. Twintig minuten met de bus en eenmaal daar moesten we eerst een snelweg oversteken, bij de stoplichten, een kilometer verderop. Maar het grootste probleem was natuurlijk hoe je een halve inboedel zodanig met de bus vervoert dat het 1) niet aso is en je 2) alles kunt tillen.

Dat laatste ging wel, alleen was punt één niet helemaal gelukt. Op de terugweg was de spits al begonnen. Met een stel meubelpakketten en een Ikea-tas in de bus bleek eigenlijk al niet echt te passen, maar de bus weer uit komen was pas echt een probleem. Uiteindelijk is het wel gelukt natuurlijk. Iedereen moest gewoon eerst even de bus uit. Merci en sorry Belgen!

Zo was eigenlijk alles een gedoe. De eerste weken in een nieuwe stad en land zijn zo’n logistiek gehannes! Dan weer blijkt de bakker dicht op dinsdag, dan weer doet je Nederlandse pinpas het niet en om de zoveel tijd moet je hopeloos verdwalen. En dan hadden we ook nog maar één fiets. Het resultaat was bergen frustratie, waarbij boeddhistische waarden als gelijkmoedigheid en compassie ver te zoeken waren.

Raar!
Na een maand is alle drukte voorbij, en is er van woede en frustratie geen spoor meer te bekennen. Maar nu heeft zich een nieuwe fase aangediend: die van leegte. Want wat nu? Het leven hier moet nog opgebouwd worden. We hebben nog geen werk, nog geen sociaal leven, we hoeven nergens heen. Er zijn geen deadlines meer en alle meubelpakketten van Ikea zijn in één manische avond in elkaar gezet. En na een maand in België hebben we al drie feestdagen en twee stakingen achter de rug.

Het opbouwen van iets nieuws lijkt soms verdacht veel op stilstand, en kwamen we hier nou niet juist om een superdynamisch en spannend nieuw leven op te bouwen?

Wat wel goed nieuws is: middenin alle drukte en frustraties en leegte ben ik warempel weer gaan mediteren. Niet omdat het nu echt moest van mezelf, of omdat ik dacht dat het alles beter zou maken, het was gewoon opeens iets wat ik wilde doen. Raar!

Helemaal af 🙂

Je kunt het natuurlijk wel proberen heel doelmatig te verklaren. Meditatie geeft rust in drukke tijden, het geeft verlichting voor de leegte en het is de ultieme me time, want samenwonen is best een uitdaging na jaren latten. Maar ik ervaar het niet als middel tot een doel, ik doe het ook niet zo vaak, ik verwacht er ook niet echt iets van, ik had alleen die behoefte opeens.

Ik vind het een beetje gek dat ik in mijn stilgevallen leven opeens ook nog stil wil gaan zitten. Maar misschien past het gewoon precies bij deze tijd. Vandaag werd er weer gestaakt en heel Antwerpen stond stil met mij. Maar het leuke is: in het geval van een staking is stilstand geen achteruitgang. En dat geldt ook voor meditatie, en ook voor een nieuwe levensfase die op het punt staat open te bloeien.

Afbeelding midden: EspionneRouge