“Ik had geen makkelijke opvoeding, een ongelukkige jeugd zelfs,” vertelt Adelheid Roossen. “Mijn moeder zei altijd dat ze ogen in haar rug had en die gebruikte ze ook, ik was nergens vrij. Het voelde voor mij als een gevangenis. Aan de keukentafel bij ons had ik geen stem, werd ik niet gehoord. En diep van binnen is dat altijd mijn drijfveer geweest: iemand een stem geven, natuurlijk ook mezelf, maar ik deed dat vooral door anderen een stem te geven.”
In Marokko ontmoette ze een mannengroep die zich bezighoudt met traditionele Cheikhats. Dat zijn vrouwelijke liederen – maar dan door mannen uitgevoerd. Ze werken samen aan een theatervoorstelling waarin ook vrouwen, transpersonen en non-binaire mensen meespelen. Op die manier bevragen ze het binaire denken. Wat betekent het als je een vrouw bent en wanneer ben je een man? Wat zegt dat over je identiteit?
“Door muziek krijg je mensen in éénheid,” zegt DJ Isis. Als ze zelf de regie heeft, bouwt ze een experience op, waarin ze verschillende emoties oproept. Ze wil dat men haar muziek als medicijn ziet, dat het hun bewustzijn optilt en het publiek boven zichzelf kan uitstijgen. Muziek moet helend en verbindend werken, volgens haar: “Dansen is een uiting van je identiteit. Je wordt helemaal één met jezelf, er is ruimte en geen afleiding. Als mensen meer dansen en zich vrij laten gaan, dan ziet de wereld er een stuk mooier uit.”
Na jaren als non in een klooster in dienst van God te hebben geleefd, ontdekte Jotika Hermsen het boeddhisme. Inmiddels is de 91-jarige Jotika fulltime boeddhist en begeleidt ze mensen met vraagstukken over hun identiteit. Hoe kan boeddhisme je helpen om jezelf te vinden? “Het boeddhisme geeft mooie levenslessen en helpt je antwoord te geven op de vraag: Wie ben ik?”