Boeddhistisch fietsen voor het goede doel

“Ik kan iedereen aanraden om niet tot je pensioen te wachten om je dromen na te jagen,” zegt Eva Van Tulden (61). “Veel mensen wachten te lang. Mijn vader ging op zijn 54e met pensioen, acht maanden later is hij gestorven. Ik heb dat altijd in mijn achterhoofd gehouden.”

De Antwerpse Eva is een vrouw met een plan. Twintig jaar geleden wist ze het al: ‘op mijn 60e start ik een project voor een goed doel en dat doe ik tot mijn pensioen’. Vanaf dat moment leefde ze sober, zodat ze eerder zou kunnen stoppen met werken. Nu werkt ze zes maanden per jaar, en gaat ze de rest van de tijd fietsen naar afgelegen Europese bestemmingen. En het mooiste van dat alles? Eva laat zich sponsoren zodat jongeren op het Afrikaanse eiland Bubaque naar school kunnen.

Schuilen in een rioolbuis

Zo fietste ze vorig jaar bijna 5.000 kilometer, van Antwerpen naar de Noordkaap en terug. “Ik heb toen vier maanden gefietst, van mei tot augustus.” Zo’n fietstocht is niet altijd gemakkelijk. Eva mist haar hond, want die kan ze niet even bellen. Soms is het slecht weer. Ze moest aan het begin van haar tocht schuilen voor een enorme onweersbui bij Almere, maar er was geen beschutting, dus heeft ze 1,5 uur in een lege rioolbuis doorgebracht.

Ook had ze eens 80 kilometer gereden naar een camping die er helemaal niet bleek te zijn, zodat ze nog 30 kilometer verder moest fietsen. ’s Ochtends wist ze niet waar ze ’s avonds uitkwam, maar in het slechtste geval kon ze wildkamperen. Niet erg (“je mag wel een beetje stinken, je fietst toch alleen”), maar Eva heeft toch ook graag een warme douche en probeerde daarom op campings te overnachten.

Geen keuzestress

Wat is er dan toch zo leuk aan dat fietsen? “Ik wilde uit de maalstroom van het drukke leven. Het leven op de fiets is simpel. Je moet rudimentair koken om op gas en gewicht te besparen, en ik had maar twee setjes kleren: er is geen keuzestress. Fietsen is in het nu zijn, je geest stilzetten. Ik doe graag aan duursport, moe worden, dan voel je dat je leeft. Ik hou ook van eenzaamheid en in de natuur zijn. ’s Avonds ging ik wat lezen en mediteren, maar ik moest ook op de sociale media voor mijn goede doel. Dat was wél een bron van stress: als het internet weer niet meewerkte op de camping!”

Behalve met de elementen heeft Eva dus niet echt geworsteld op de fiets. “Ik heb genoeg gezelschap aan mezelf. Ik luister naar het gefluit van de vogeltjes, of een klaterend beekje, dat soort clichés. (lacht) Nooit ben ik druk op zoek geweest naar zingeving, ik heb het altijd in mezelf gevonden.”

Fietsend fondsen werven

Naast de rust en eenzaamheid fietst Eva ook voor het goede doel. “Als je alleen maar fietst, voelt het een beetje egoïstisch. Je moet ook maatschappelijk iets doen. Een fietstocht leent zich daar goed voor, want onderweg kun je sponsoren vinden, en het is ook plezant om zo met mensen aan de praat te raken.”

Met haar tocht naar de Noordkaap heeft Eva 4.000 euro opgehaald. Dat geld gaat naar Bubaque, een eiland voor de kust van het West-Afrikaanse land Guinee-Bissau. “Er is daar niet voldoende onderwijs, de scholen zijn te klein. Ik probeer enkele kansarme studenten verder te laten studeren voor leraar, om het tekort op te lossen.”

Zelf stroom opwekken

Eva is inmiddels een kei in het vinden van sponsoren voor haar project. “Ik spreek allereerst mijn eigen netwerken aan om sponsoren te werven. Ik heb ooit samengewerkt met de Kringwinkel voor een kunstproject, dit keer hebben ze me gesponsord met een tweedehands fiets. Het is een gewone stadsfiets geworden met 21 versnellingen. Die heb ik zelf verder uitgerust met een extra bagagedrager vooraan en een toestelletje om een powerbank op te laden via de voorwielnaaf. Zo ben ik ook nog een beetje energie-onafhankelijk.”

“Daarnaast ben ik ook onderweg bezig met fondsen werven. Als je overtuigd bent van het goede doel ben je niet beschroomd om mensen aan te spreken. Ik mocht geregeld gratis op een camping staan als ik vertelde over mijn project.” Natuurlijk heeft Eva zelf ook geld nodig om te leven. Daar spreekt ze haar spaarrekening voor aan, maar ze werkt ook nog. “Ik heb een overeenkomst afgesloten met mijn werkgever zodat ik zes maanden non-stop werk, en zes maanden onbetaald verlof krijg. Ik ben nu net weer gestopt, dat is plezant! In oktober weer beginnen is wel zwaar natuurlijk.”

Boeddhistisch fietsen

Dit jaar is het plan om rond het Verenigd Koninkrijk en Ierland te fietsen. Ze wil dit keer minder kilometers maken en meer mensen ontmoeten. Bijvoorbeeld door verschillende levensbeschouwelijke gemeenschappen op te zoeken, met het boekje Ierse meditaties van Ulrich Libbrecht, een Belgische filosoof gespecialiseerd in de oosterse filosofie, als leidraad. “Hij heeft parallellen gezocht tussen Ierse mystiek en oosterse levensbeschouwing. Ik ga misschien naar plaatsen die hij bezocht heeft.”

Die interesse in het Oosten komt niet uit de lucht vallen. Twintig jaar geleden maakte Eva kennis met het boeddhisme toen ze vrijwilligerswerk deed in India. Daarna verwaterde haar meditatiepraktijk, maar het zaadje dat werd geplant in India is de laatste jaren weer gaan bloeien. “Met het ouder worden krijg ik meer onrust in mijn geest,” legt ze uit. “Ik kan al dat multitasken niet meer zo goed. Daarom ben ik met tai chi begonnen. Elke les wordt ingeleid met een korte meditatie, zo heb ik de weldaad van het mediteren teruggevonden.”

Tijdens haar fietsreizen pakt ze het ook boeddhistisch verantwoord aan. “Ik plan niet echt vooruit. Dat is ook leuk, elke dag weer zien waar je aankomt. Niet weten waarheen geeft rust, je hoeft nergens naartoe. Noorwegen vergrootte die vrijheid nog: in de zomer is het er 24 uur per dag licht. Het was dus niet nodig om te stoppen. Ik was mijn dag-en-nachtritme ook grotendeels kwijt, ik zat soms om 2 uur ’s nachts nog te lezen. Je hebt blijkbaar minder slaap nodig door de lichtenergie.”

Ook een lezing van Tom Hannes inspireerde haar. “Het gaat er niet alleen om dat je op dat kussen zit tot je die eenheidservaring krijgt, zei hij. Je moet ook mediteren over wat er fout gaat in de wereld, en daarbij hoef je het oordeel niet uit te sluiten. Ethiek is dus een onderdeel van de beoefening. Dat was voor mij een eyeopener, want ik vind dat er te veel fout loopt in de wereld om het alleen bij meditatie te houden.”