Chinees boeddhisme als exportproduct: Boeddha in Afrika

Gezien het verleden met Tibet heeft China een strict regime ten opzichte van het boeddhisme. Inmiddels heeft de regering ervaren dat boeddhisme een positief effect kan hebben voor de wereldwijde expansie van de Chinese invloed. Tegenwoordig wordt de spirituele filosofie niet alleen toegestaan, maar zelfs ingezet als ‘exportproduct’ in Afrika.

Film over boeddhisme in Afrika

Wat gebeurt er als de oosterse filosofie en cultuur verplicht worden voor Afrikaanse weeskinderen? In deze film ervaar je de schaduwzijde van deze Chinese boeddhistische expansie. Zo vangt een Chinees boeddhistisch klooster in Malawi talloze Afrikaanse weeskinderen op om ze te heropvoeden: de leraren bieden onderwijs, maar verplichten de kinderen ook om de Chinese taal te leren en jongens ondergaan een zware Kung Fu training. Of wat te denken van een nieuwe naam voor ieder kind, een Chinese uiteraard.

Chinees leren

Het is bizar te zien hoe Afrikaanse weeskinderen de Chinese taal moeten leren. Het regime van de Chinezen is hard en de Afrikaanse kinderen kunnen niet anders dan gehoorzamen. Door dit tafereel krijg je direct aan het begin van de documentaire medelijden met de jeugd. Al is het niet verkeerd om wat langer stil te staan bij dit eerste gevoel. Misschien was hun leven als weeskind veel erger? Zwerven op straat, mishandeling, criminaliteit en een vroege dood?

Niemand wil dat kinderen lijden, dat staat voorop. Maar als welvarende westerling is het onmogelijk een objectief oordeel te hebben. Het is een verwarrende ontwikkeling tussen twee culturen waar wij geen onderdeel van uitmaken. Moeten de kinderen kiezen voor de minst slechte optie tussen alle miserabele alternatieven?

Enock Aru, ster in de oosterse vechtsport

Voor een tiener uit Malawi, Enock Aru, lijkt de Chinese training van meester Hui Li haar vruchten af te werpen. Hij groeit uit tot een ster in de oosterse vechtsport. En toch kan hij niet kiezen tussen zijn Afrikaanse wortels en de Aziatische samenleving. Zijn echte vader heeft hij in elk geval nooit gezien. Hij wilde graag, maar door uitstel is zijn vader inmiddels overleden.

Deze film intrigeert en verwart. Is dit normaal? Kijk ik nu naar Afrikanen of nieuwe Chinezen? Hebben deze kinderen een betere keuze? Is er ruimte voor echte liefde of is het macht?

De antwoorden zijn niet zomaar te geven en de verwarring blijft.

Filmmaker Nicole Schafer heeft grandioos werk verricht door deze ontwikkelingen van dichtbij te volgen. Het verbaast me dat ze toegang heeft gekregen tot de boeddhistische school in Afrika en ook mee mocht naar de familie van Enock in Malawi. Daardoor is het een intiem document geworden dat je raakt en in vertwijfeling brengt. We zijn van nature met elkaar verbonden. Maar hoe zal het ons vergaan als één grootmacht de touwtjes in handen neemt?

Bekijk Buddha in Africa online
Boeddhistische culturen: Chinese chants voor Kwan Yin