Be Positive, Bitch!

Leraren komen in soorten en maten. Zo leerde Geertje van een agressieve transgender in een Berlijnse nachtclub dat roddelen niet echt handig is. 

“Just because you are fat and ugly doesn’t give you the right to go around judging other people!”

Als twee hertjes in de koplampen staan mijn vriendin Mandy en ik op het dakterras van een Berlijnse club vlakbij Alexanderplatz terwijl een Amerikaanse dame (of heer, daar zijn we nog steeds niet uit) tegen ons tekeer gaat. Jersey Shore stijl, met grote handgebaren en fysieke dreigementen –iets waar wij totaal niet tegenop gewassen blijken. “I should punch you in the face right now!” en voor een moment denk ik dat ze daadwerkelijk Mandy te lijf gaat. Flabbergasted staan we daar, met onze armen slap langs ons bovenlijf bungelend, armen die zo-even nog volop de lucht in pompte op de rollende housebeats, die trouwens onverminderd doorgaan, terwijl wij onze Eerste Uitgaans Ruzie meemaken. Ooit.

In vermomming gedreven door een agressieve transgender

De leraar als spiegel

De taak van de leraar is jou laten zien wie je bent. Dat doen ze door je een spiegel voor te houden, met the good, the bad and the ugly! Hoe meer je openstaat voor lessen, op des te meer manieren je ze kan verwachten. Zo kan een losliggende steen waarover je valt, je leraar zijn, omdat het je laat zien dat je niet goed genoeg oplet. Met name de Vajrayana traditie staat bekend om zijn onconventionele leraren; van moordenaars tot minnaars; alles heeft het vermogen je wakker te maken, en daarmee je leraar te zijn.

Invalidestrasse
Het ergste van dit tafereel is nog dat we het een soort van verdiend hebben. Niet dat ‘dik en lelijk’ gedeelte misschien (over smaak valt niet te twisten natuurlijk, maar met mijn 1.76 meter en 56 kilo is dik zijn één van de weinige dingen waar je me níet van kan beschuldigen) maar wel waren we over de dame in kwestie aan het praten. Het voelde niet eens als roddelen, eerder als, eh, antropologische observaties. Okay, ze had mijn lang bevochten plek voor de DJ ingenomen toen ik zwei bier aan het hölen war, en okay, ze was daar verwikkeld in een –hoe zal ik het noemen- nogal openlijk opbloeiende romance. En toegegeven, de woorden groot en onaantrekkelijk zijn gevallen en ook Mandy’s imitatie van haar tegen-het-been-van-haar-object-van-affectie-oprijdende dansmoves verdiende geen schoonheidsprijs. Op dat moment voelde het nog als een onschuldig onderdeel van een blijmoedig samenzijn, waar we ondertussen ook nog de tekst van onze eerste house hit bedachten. Komm mit mir/zum Invalidestrasse/du willst es/dus brauchts es…! Niet wetende dat onze songtekst op het punt stond zich letterlijk te voltrekken.

Terwijl het kafferen zich richtte tegen een onovertuigend tegensputterende Mandy besefte ik dat ze gelijk had. Het enige wat ik stomverbaasd en ook een beetje bang uit kon brengen was: “I’m sorry that we offended you.” En alhoewel dat in alle toonaarde ontkend werd was ik daar achteraf toch wel tevreden over. Ik overwoog nog toe te voegen dat dit allemaal op een misverstand gebaseerd moest zijn en dat ik een boek had geschreven over liefdevolle-vriendelijkheid, maar dat leek me toch niet zo’n geschikt moment. We took it in. 

Juiste spraak

Na ‘juist inzicht’ en ‘juist denken’ is ‘juiste spraak’ het derde aspect van het achtvoudige pad. ‘Juiste intentie wordt ook wel vertaald als ‘juist denken’, het denken dat op een of ander doel is gericht. Onze woorden zijn een weergave van wat we denken. En wat we denken is weer gebaseerd op ons inzicht in de werkelijkheid. Wanneer je jezelf dus kwetsende dingen hoort zeggen, kan het handig zijn eens na te gaan op welke gedachte je woorden zijn gebaseerd en welk inzicht hier achter schuilt.

Right speech
En zo bleven Mandy en ik beschimpt en beschaamd achter. En ook bang dat deze reusachtige vrouw ons alsnog zou vinden en onze schedeltjes tegen een betonnen pilaar in de technozaal zou vermorzelen. Dat dreef ons in vermomming voor de rest van de avond, die ongeveer nog een half uur langer duurde. Want ondanks uitgebreide analyses en zelfs een ter plekke uitgevoerd vergevingsritueel van onze vriendin Meagan, waar ze in een slecht belicht toilet een hand op elk van ons knielende zielen legde en I cleanse you from your sins!  uitschreeuwde, kwam de avond toch niet meer op gang. Met de staart tussen de benen dropen we af. Dagenlang waren we ervan onder de indruk. We zouden waardeloos zijn in een straatbende. 

Dus wat hebben we ervan geleerd, mevrouw Stemband? Dat klein, ‘onschuldig’ commentaar geven op anderen geen entertainment is. Dat er geen pauzes zijn in de beoefening van right speech, van het enkel kiezen van woorden die het waard, nodig en vriendelijk zijn. Zelfs niet als je een paar biertjes op hebt en de muziek zo hard pompt dat een ander je niet kan verstaan. De taal der veroordeling is universeel. Wat we ook leerden was dat spiegels en leraren in alle vormen verschijnen, waaronder agressieve transseksuelen. Het enige wat je kunt doen als je zo’n spiegel voor je dikke en lelijke kop krijgt is erin kijken. “Be positive, bitch!” horen, terwijl je bijna een vuist op je snufferd krijgt, is effectiever dan welk dharma boek dan ook.